मुक्तक ०१
सहयोगीको आँखाको आशु कहिल्यै देखेनौ
छेक्न सक्ने दुःखीको पीडा कहिल्यै छेकेनौ
आङको भैसी नदेख्नेले अरुको जुम्रा खोज्छौ
अरुको लेख्यौ आफ्नो कमजोरी कहिल्यै लेखेनौ ।

मुक्तक ०२
स्वाभिमान झुकेपछि सगरमाथाको उचाईले के गर्नु ?
अवसरहरु चुकेपछि प्रकृतिको रुचाईले के गर्नु ?
युद्ध नरोकिएपछि बुद्धको देश भनेर के गर्नु
नितिमा चुकेपछि बकमफुसे नचाईले के गर्नु ?

मुक्तक ०३
दशैं, तिहार भन्दाभन्दै छठ पनि आएर गयो
कतिलाई खुसी कतिमा पीडा छाएर गयो ।
माईत, मावल अनि ससुराल धाउँदा धाउदै 
कतिलाई चाडपर्वले धेरै ऋण लाएर गयो ।